Back in town

Daar zijn we dan, terug in Nederland. Een heel dubbel gevoel met verschillende emoties en gevoelens. Blij, blij om iedereen weer te zien. Verdrietig, verdrietig dat ik de kindjes in de Filipijnen nu echt heel lang niet meer ga zien. Dankbaar, dankbaar dat ik 3 prachtige maanden mee heb mogen maken en dat iedereen mij daarin heeft gesteund. Gelukkig, gelukkig om dat er zoveel op zijn plek is gevallen en ik een hele andere kant van mij zelf ontdekt heb. Verward, verward omdat mijn echte thuis nu helemaal niet zo als thuis voelt en ik er opnieuw aan moet wennen. En natuurlijk geliefd, geliefd omdat ik zie hoe blij iedereen is dat ik weer terug ben en hoe erg ik gemist ben. 

3 maanden lang stond alles in het teken van stage, vakantie, gezelligheid, verdriet en vooral heel veel liefde en geluk. Nu ik weer thuis ben gaat het 'gewone' leventje weer door. Maar wat als je dat 'gewone' leventje ook speciaal kunt maken? Wat als het helemaal geen gewoon leventje hoeft te zijn? Dit is een keus die je maakt in je leven, iets wat je zelf in handen hebt. En wanneer je er aan toe bent maak dan dat 'gewone' leventje speciaal, bijzonder en geniet van elke dag. Alleen al de hele kleine dingetjes kunnen een leven minder gewoon maken. De Filipijnen en Thailand waren grote veranderingen. Maar het waren de kleine dingetjes die het speciaal maakte en het anders dan anders lieten voelen. De onvoorwaardelijke liefde die mensen in deze landen aan je bieden, de knuffels van de kinderen, dat er gewoon iedere dag word gevraagd hoe het met je gaat, mensen die op je letten, alles samen delen, op jezelf aangewezen zijn en de uren lange lachbuien met nieuwe vrienden en familie. 

Ik ben zoveel mooie herinneringen rijker. Te veel om in woorden te kunnen uitdrukken en te veel om ze allemaal te kunnen delen. Maar dat is fijn, mooi en bijzonder omdat het voor altijd mijn herinneringen zullen zijn.