De krottenwijken

28 februari 2017 - Parañaque, Filipijnen

Vol goede moed stond ik vandaag op, eindelijk gingen wij met eigen ogen zien hoe onze kindjes leven, eindelijk zien wij met eigen ogen hoe hard de wereld voor andere mensen kan zijn, een wereld waar wij ons niets bij kunnen voor stellen, een wereld waar wij nog niet een dag zouden kunnen overleven, een wereld waar kinderen worden geslagen, verkocht, de straat op worden gestuurd, overlijden en getuigen zijn van moorden en heel veel geweld. Vanaf de wegen waren de krottenwijken niet te zien ze waren bedekt onder de bomen en bladeren weinig mensen die voorbij rijden zonder maar enig idee te hebben dat daar mensen, gezinnen leven.. 

Aangekomen bij de 'ingang' van de krottenwijk kwam de stank ons al tegemoet, waren  de bergen afval al inzicht, liepen de kindjes in vieze kleding op blote voetjes en zagen we de in elkaar gezette huisjes van afval, karton, houd elk mogelijk materiaal wat je maar kunt gebruiken. Een warm welkom van de kids, wat waren ze blij om hun 'huis' aan ons te laten zien! We lopen verder ik kijk mijn ogen uit en voel mij van binnen verdrietig en boos. Boos dat de wereld zo in elkaar zit, boos dat wij durven te zeuren over te weinig geld, boos om het fijt dat miljoenen mensen in zulke landen leven in omstandigheden als dit. Toen ik de krottenwijk betrad brak er een stukje in mijn hart ik wilde huilen maar hield mij in, voor jullie lezers moeilijk voor te stellen maar wanneer jullie zelf zoiets hebben gezien weet je pas hoe ik me voel.

Deze mensen die hier leven kunnen dagen tot weken niet douchen omdat er geen water is, zijn dag en nacht opzoek naar afval wat zij kunnen verkopen voor een kilo gesorteerd afval verdienen ze 1peso dit is maar liefst 0,02 cent! Hebben gezinnen van soms wel 15 kinderen die onder houden moeten worden, bij regen of een orkaan zijn al hun eigendomme verdwenen, kapot of onbruikbaar. Hebben niet genoeg eten en persoonlijke verzoring, geen wc en geen medischezorg. En toch hebben al deze mensn een hart van goud en zijn het mensen die mij blij maken omdat ze zelf zo blij zijn! Met zo weinig zo veel kunnen en gelukkig zijn dat is wat deze mensen kunnen en dat is wat ik ook ga proberen. 

8 Reacties

  1. Jan:
    28 februari 2017
    mijn hart breekt ook, wat mooi dat jij daar bent en het kleine beetje kan doen wat goed voor ze is.
  2. Renate:
    28 februari 2017
    Heftig hoor Juul, maar ook heel mooi dat je door je stage iets voor ze kan betekenen.
  3. Ellen:
    28 februari 2017
    Jeejtje Juul, dit zijn ervaringen die jij je leven lang mee zult dragen.. En dan zeker de ervaring dat jij met jouw stage iets voor deze mensen kan betekenen! Kei trots meid!
  4. Rianne:
    28 februari 2017
    Jee Juul heftig hoor! Dat dit bestaat. Vreselijk! En je bent zo machteloos.
    Fijn dat jij er nu even voor ze kunt zijn.
  5. Sylvia:
    28 februari 2017
    Ha Juul,
    Wat heb jij dat mooi omschreven.
    Herkenbaar, idd mensen maken zich hier vaak druk om niets. Zo mooi dat jij dat ziet.
  6. Jan:
    28 februari 2017
    Juul never forget. De wereld heeft zijn wrede kanten
  7. Nicky timmermans:
    3 maart 2017
    lieve juul
    wat heftig dat je dit hebt gezien..
    idd word het waarderen wat je zelf hebt nu makkelijker nu je weet en met eige ogen hebt gezien hoe deze mensen leven.
    je hebt een hart van goud!
    dikke kus je zus
  8. Frauke:
    8 maart 2017
    Mooi geschreven juul♡